Rozdział 5 / Jaskinia Prorocza

Lucas wyciągnął starą grubą, zakurzoną książkę.  Gdy zdmuchnął największą warstwę kurzu zobaczył tytuł książki: „ Prorocznię”. Zaczął czytać by odszukać miejsce w którym była Isabelle.  Po przeczytaniu czterech rozdziałów znalazł to co szukał. Postanowił, że poczeka z tą wiadomością aż dziewczyna wstanie, więc poszedł trochę poćwiczyć. O  dziewiątej rano Isabelle zapukała do jego drzwi, lecz gdy weszła nie było go w pokoju. Usłyszała odgłosy z Sali do treningów, weszła niezauważona, oparła się o ścianę i zaczęła się przyglądać, Lucas ćwiczył bez koszulki więc dokładnie mogła widzieć jak pracują jego mięśnie przy każdym uderzeniu. Pomyślała, że musi trenuje tak już od samego rana, widać było jego zmęczenie i pot spływający po plecach. Widząc, że chłopak jej nadal nie zauważył postanowiła się odezwać:

- Jesteś niesamowity oraz bardzo umięśniony! – lekko się zaśmiała, kiedy Lucas się odwrócił był zdziwiony jak ją ujrzał i lekko się zarumienił

- Nie słyszałem jak weszłaś- chłopak szybko się rozchmurzył

- Wiem, stoję tu z dobre dziesięć minut – dziewczyna zadziornie się do niego uśmiechnęła

- Wiedziałem! – powiedział równie zadziornie jak i wesoło. Dziewczyna stała zszokowana. – Marzyłaś by zobaczyć mnie bez koszulki, przyznaj się!  - puścił do niej oczko i podszedł po koszulę.

- To nie było moje marzenie, ale wiesz co bardzo się cieszę, że w końcu się ubrałeś - skrzyżowała ręce na piersi i posłała mu miłe spojrzenie.

- Możesz wszystkich okłamywać, lecz mnie nie dasz rady. Chociaż wiem co cie bardziej ucieszy! – usta wykrzywił w lekki uśmiech – Znalazłem informacje o tej jaskini co byłaś.

- To świetnie!

- W nagrodę chce buziaka w policzek. – wskazał palcem na policzek i się nastawił.

- Zobaczymy, jeżeli informacje dadzą mi odpowiedź na kilka pytań to zgoda, dam ci tego buziaka w policzek. – pokręciła chwilę głową ze śmiechu.

- No to chodźmy do mnie do pokoju to ci pokażę książkę – oboje podeszli do drzwi, Lucas przepuścił Isabelle pierwszą, lekko się kłaniając i śmiejąc się pod nosem. W pokoju dziewczyna usiadła na łóżko, a chłopak podszedł do póki po książkę i usiadł koło Izzy.

- Tu są te informację? – dziewczyna zrobiła przerażone oczy.

- Tak. Zaznaczyłem trzy najważniejsze fragmenty. – lekko się zaśmiał i otworzył książkę na naznaczonej stronie i położył ją na kolanach Isabelle. – Przeczytaj te zaznaczone.

- Na dobrze. – wzięła głęboki oddech i zaczęła czytać – „Są dwie jaskinie prorocze, zostały one stworzone przez Prorocznię Amitas. Pierwsza.. – Isabelle przerwał Lucas

- Przejdź od razu od drugiej, ona nas interesuje. – położył się i oparł na rękach. Dziewczyna kiwnęła głową i zaczęła czytać dalej.

- Druga śni się tylko jednej wybranej osobie na sto lat, ma to związek z Księgami na ołtarzu i malowidłami na ścianach. Każdy widzi swój los, to co go spotkało i co spotka jego i najbliższe mu osoby. Kto znajdzie się w tej jaskini, może spotkać w niej jedną bliską sobie osobę oraz kogo spotka się w najbliższym czasie. Malowidła jakie widnieją na ścianach rzadko ulegają zmianie, kiedy brakuje jednego oznacza to, że nie wiadomo jak to się skończy nikt nie jest stanie tego przewidzieć. – na tym skończył się pierwszy zaznaczony fragment. Lucas podniósł się.

- Na kolejnej stronie masz następny. – gdy chciał pomóc Isabelle przewrócić stronę ich dłonie spotkały się, lecz szybko chłopak swoją zabrał. – Przeczytaj.

- „ Ołtarz może być wypełniony dwiema substancjami; pierwsza to woda oznaczona ona, że najbliższym czasie wszystko zacznie się zmieniać, zostanie zesłana godzina oczyszczenia. Natomiast jeżeli jest wypełniony krwią będzie wielka bitwa, w której zginie wiele osób, a każda kropla jest kogoś innego. Oznacza też nadejście czegoś złego.” – dziewczyna przełknęła ślinę i spojrzała na Lucasa  smutnym wzorkiem.

- Wiem, nie wróży to nic dobrego. – objął ją ramieniem, położyła głowę i wtuliła się do niego. – Daj ja przeczytam ostatni fragment. – wyszeptał jej cicho do ucha.

- Nie, dam radę. – podniosła się i spojrzała na ostatni fragment – „ Można przeczytać tylko jedną księgę i to na stronie którą ona wybierze, gdy będzie chciało przewrócić się na inną stronę zostaniesz poparzony. Cytat z księgi jest inny dla kogoś innego, zapamiętując go uwolnisz siebie i nie tylko. Księga na środku ma najróżniejsze zaklęcia, osoba z takimi samymi zaklęciami znajdzie ją w najmniej spodziewanym miejscu, lecz by to zrobić musi odpowiedzieć sobie na jedno pytanie: Czy jest gotów poznać o sobie całą prawdę?” – na tym skończył się fragment.

- To jedyne co jest podane. –  spojrzał przed siebie. Isabelle nic nie odpowiedziała tylko pocałowała go w policzek. – A to za co? – chłopak był zdziwiony całusem którego dostał.

- Obiecałam! – słodko się do niego uśmiechnęła.

- Nie sądziłem, że dotrzymasz słowa, ale przyznam ci podobał mi się. – założył ręce na kark i położył się na łóżko.

- To dobrze bo to był ostatni musisz go pamiętać. – stanęła i kierowała się ku drzwiom. Lucas szybko się podniósł.

- Poczekaj! Pomyślałem że zaczniemy jutro szukać tej Alison. – wyraz jego twarzy był zmieszany, lecz nic nie było można z niego wyczytać. Może czegoś się bał, a jednocześnie cieszył albo nie chciał na nią patrzeć i się zmuszał.

- Jasne. – po tych słowach wyszła i poszła do swojego pokoju. Skierowała się do kuchni by coś zjeść, była dopiero trzynasta, zrobiła sobie kilka kanapek i poszła do siebie do pokoju. Znalazła tam gitarę , musiał zostawić ją tam Lucas, położyła kanapki na stolik obok i zaczęła grać. Jak skończyła grać piosenkę zjadła kanapki i zaczęła myśleć o tym co było zapisane w księgach. W jej myślach znalazł się również Lucas, jego uśmiech, oczy, to jak ćwiczył dzisiaj rano jak ją przytulał. Nie dawało jej to spokoju, kiedy próbowała myśleć o kim innym on zawsze się pojawiał, żeby zabić myśli postanowiła zagrać piosenkę  i zaśpiewać, gdy skończyła śpiewać uświadomiła sobie, że była ona o niej i Lucasie.

Taki trochę krótki dzisiaj, następny będzie już dłuższy ;* Obiecuje :)  ~ Noelle♥